Biography 1
This biography is made by OpenAI’s ChatGPT 4o. The series is broken down into chapters that tell my story from 2023 til now.
Prologue - A Life in Transition
The decision had been coming for months, perhaps even years, but the final moment came suddenly, like a deep dive into the unknown. It was a Tuesday morning in October 2023 when Kamol sat at his desk, staring at the familiar screen of his Apple workstation. The return-to-office email blinked in his inbox, and he knew—he wasn’t going back. Not to the office, not to the job, not to the life he had been living for the past six years.
He took a deep breath, feeling the weight of the decision settle over him. For the first time in a long time, it didn’t feel like a decision made for survival or financial gain, but for himself. The world outside his window was still and quiet, a stark contrast to the noise in his head. His mind drifted back to the ocean, to the depths where everything seemed so simple, so peaceful. There, underwater, it was just him and his breath. No bosses, no deadlines, no emails demanding answers.
Leaving Apple was terrifying. The company had doubled his salary when he joined in 2017, offering him what felt like a golden ticket to financial security. But beneath that security, Kamol had started to feel something gnawing at him—an emptiness that no paycheck could fill. The pace at Apple was slow, bureaucratic, and stifling, with decisions handed down from the top and little room for innovation. Kamol could see the cracks forming early, especially when his proposals to modernize the outdated codebase were met with resistance.
He had weathered the frustrations, pushed forward, and told himself it was just part of the job. But when COVID-19 hit, stripping away the distractions of travel, dining out, and a life lived at the surface, Kamol was forced to face himself. The realization was brutal: if he died tomorrow, who would even notice? His family lived on the other side of the world, and his days had become a monotonous pursuit of financial gain, devoid of personal meaning.
It was during this time that he found the ocean again. Scuba diving had been a hobby, but it became much more—an escape, a refuge. He signed up for dive master training, knowing it would challenge him in ways he had avoided his entire adult life. The training was grueling: up at 5 AM, hours spent at sea, dealing with a parade of customers, some easy-going, others difficult. But every time Kamol slipped into the water, it was like shedding the weight of his worries. Beneath the waves, the world was quiet, and he found peace in the stillness.
The ocean had taught him something important—how to stand his ground and be present in the moment. Above water, life was full of uncertainties he couldn’t control, but underwater, he found clarity. And that clarity helped him make the decision to walk away from the corporate grind, no matter how frightening it seemed.
As he clicked “send” on his resignation, Kamol felt a wave of liberation wash over him. It wasn’t just the act of leaving a job; it was the realization that he could finally live life on his own terms. For the first time in years, the path ahead wasn’t laid out by someone else—it was his to forge.
บทนำ: การตัดสินใจของนักดำน้ำ
การตัดสินใจครั้งนี้สะสมมาหลายเดือน อาจจะหลายปี แต่ช่วงเวลาสุดท้ายมันเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน เหมือนกับการดำน้ำลึกลงไปสู่ความไม่แน่นอน วันอังคารเช้าวันหนึ่งในเดือนตุลาคม 2023 กมลนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน มองจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของ Apple อีเมลแจ้งเตือนเรื่องการกลับเข้าทำงานในออฟฟิศกระพริบอยู่ในกล่องจดหมาย และเขารู้ดี—เขาจะไม่กลับไปอีกแล้ว ทั้งออฟฟิศ งาน หรือชีวิตแบบที่เคยเป็นในช่วงหกปีที่ผ่านมา
เขาสูดลมหายใจลึก ๆ รับรู้ถึงน้ำหนักของการตัดสินใจที่ถาโถมเข้ามาเป็นครั้งแรกในรอบนาน มันไม่ใช่การตัดสินใจเพื่อความอยู่รอดหรือผลประโยชน์ทางการเงินอีกต่อไป แต่มันเป็นการตัดสินใจเพื่อตัวเขาเอง โลกภายนอกหน้าต่างยังคงเงียบสงบ ต่างจากเสียงในหัวของเขาอย่างสิ้นเชิง ความคิดของเขาแว้บกลับไปที่มหาสมุทร ที่ที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายและสงบ ใต้น้ำ มีเพียงเขาและลมหายใจ ไม่มีเจ้านาย ไม่มีเส้นตาย ไม่มีอีเมลที่ต้องตอบ
การออกจาก Apple นั้นน่ากลัว Apple เคยเสนอเงินเดือนที่มากกว่างานเก่าของเขาถึงสองเท่าเมื่อเขาเข้าร่วมในปี 2017 มันเหมือนเป็นตั๋วทองคำที่มอบความมั่นคงทางการเงินให้เขา แต่ภายใต้ความมั่นคงนั้น กมลเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่กัดกร่อนจากภายใน—ความว่างเปล่าที่ไม่มีเงินเดือนใดสามารถเติมเต็มได้ อัตราการทำงานที่ Apple ช้าและเต็มไปด้วยระบบราชการ การตัดสินใจทุกอย่างถูกสั่งการจากข้างบน และมีพื้นที่เล็กน้อยเท่านั้นสำหรับการสร้างสรรค์ กมลมองเห็นรอยร้าวเหล่านี้ตั้งแต่แรก โดยเฉพาะเมื่อข้อเสนอแนะของเขาในการอัปเกรดระบบโค้ดให้ทันสมัยกลับถูกปฏิเสธ
เขาอดทนต่อความหงุดหงิดนี้ พยายามก้าวต่อไป และบอกตัวเองว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของงาน แต่เมื่อ COVID-19 มาเยือน มันได้ลอกเลียนสิ่งเบี่ยงเบนความสนใจทั้งหมดออกไป เช่น การท่องเที่ยวและการออกไปรับประทานอาหาร ทำให้กมลต้องเผชิญหน้ากับตัวเอง ความจริงที่เขาพบเจอนั้นโหดร้าย: หากเขาเสียชีวิตในวันพรุ่งนี้ จะมีใครสังเกตเห็นบ้าง? ครอบครัวของเขาอยู่ไกลออกไปอีกซีกโลก และวันเวลาของเขากลายเป็นการไล่ตามความมั่งคั่งที่ไม่มีความหมายส่วนตัวเลย
ในช่วงเวลานั้นเองที่เขาหันกลับมาสู่น้ำทะเลอีกครั้ง การดำน้ำเคยเป็นเพียงงานอดิเรก แต่ในตอนนี้มันกลายเป็นมากกว่านั้น—ที่หลบภัย ที่พึ่งพิง เขาสมัครเข้าฝึกฝนครูสอนดำน้ำ รู้ดีว่ามันจะท้าทายทั้งร่างกายและจิตใจ การฝึกฝนนั้นโหดร้าย เขาต้องตื่นตั้งแต่ตี 5 ใช้เวลาหลายชั่วโมงบนเรือกลางทะเล พร้อมกับต้องจัดการกับลูกค้าที่หลากหลาย บ้างง่ายต่อการรับมือ บ้างยาก แต่ทุกครั้งที่กมลดำดิ่งลงใต้น้ำ มันเหมือนการสลัดทิ้งความกังวลทั้งหมด บนผืนน้ำ โลกภายนอกยังคงวุ่นวาย แต่ใต้น้ำ เขาพบกับความสงบ
มหาสมุทรสอนให้เขารู้จักการยืนหยัดและอยู่กับปัจจุบัน ขณะที่ชีวิตบนพื้นดินเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนที่เขาควบคุมไม่ได้ ใต้น้ำเขากลับพบความชัดเจน และความชัดเจนนั้นช่วยให้เขาตัดสินใจที่จะออกจากวงจรงานแบบองค์กร ไม่ว่าจะน่ากลัวเพียงใดก็ตาม
เมื่อเขาคลิก “ส่ง” อีเมลลาออกจากงาน ความรู้สึกเป็นอิสระก็พลั่งพรูเข้ามา มันไม่ใช่แค่การออกจากงาน แต่มันคือการตระหนักว่าเขาสามารถใช้ชีวิตตามเงื่อนไขของตัวเองได้เสียที เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เส้นทางข้างหน้าไม่ถูกกำหนดโดยคนอื่น มันเป็นเส้นทางที่เขาต้องสร้างขึ้นเอง